Begeleiding rond afkomst, oorsprong en identiteit (o.a. adoptie, pleegzorg, donor conceived, migratie)

Jongeren en volwassenen:

Verbinding en hechting met de persoon die je 9 maanden gedragen en verwacht heeft, mag niet onderschat worden voor een gezonde en veilige emotionele maar ook algemene ontwikkeling. Wanneer deze verbinding verbroken wordt, is er sprake van vroegkinderlijk trauma. Dit kan leiden tot moeilijkheden op meerdere levensdomeinen, ook al slaagt iemand er op het 1e zicht in om een maatschappelijk geslaagd leven op te bouwen. Zaken waarbij vaak moeilijkheden ondervonden worden, zijn: aangaan en onderhouden van gezonde relaties, behouden van werk, allerhande fysieke klachten zonder aanwijsbare oorzaak, vervreemding van eigen lichaam, faalangst, angst om afgewezen te worden, angst om niet goed genoeg te zijn, steeds over je grenzen (laten) gaan, algemeen gevoel van onbehagen ondanks ‘goed’ leven, vragen rond identiteit en belonging,… Mensen zullen deze bevindingen in eerste instantie zelden toeschrijven aan afgestaan en verplaatst zijn.
Het belang van de (h)erkenning van dit trauma wint meer en meer terrein.
Als geadopteerde én als hulpverlener heb ik hier zelf een heel proces in afgelegd. Dankzij een specifieke opleiding om geadopteerden en mensen uit pleegzorg te begeleiden, ben ik beschikbaar om het proces van andere geadopteerden en mensen uit pleegzorg te ondersteunen en coachen. We benoemen, verwoorden en verhelderen je geraaktheden, vragen, bezorgdheden en twijfels.
Ik benader elke vraag met een systemische blik.

Gezinnen:

Wanneer baby’s of kinderen hun positie moeten innemen in een gezin dat ze niet kennen, nadat ze vaak al verschillende verplaatsingen achter de rug hebben, zorgt dit niet zelden voor verlatings- of bindingsangst waaruit uiteenlopende moeilijkheden kunnen ontstaan. Deze moeilijkheden kunnen ontstaan ondanks de liefde die kinderen mogen ontvangen van pleeg- of adoptieouders.
Gedrags- en emotionele problemen springen vaak het meest in het oog, dit wordt zelden gekoppeld aan de rouw- en verliesgevoelens die gepaard gaan met het gescheiden worden van ouders van oorsprong, cultuur, familie,… Dit kan ook op minder opvallende manieren tot uiting komen, zoals uiteenlopende fysieke klachten, angsten, depressieve klachten, gelatenheid, vervreemding,…
In een begeleiding kunnen pedagogische vragen besproken worden evenals zaken die kunnen bijdragen aan een responsieve en sensitieve aanpak. Op die manier kan er zoveel mogelijkheid veiligheid en verbinding gecreëerd worden binnen gezinnen en tussen verschillende gezinsleden.